Eerste werkweek

"Witte handschoentjes, Kanten schortjes en Grüsse Gotten"

Zo mijn eerste werkweek zit er op! Nu lekker weekend! Maar ik zal ff bij het begin beginnen.

Maandag moest ik dus om 8.30 in het hotel zijn. Aangezien ze hier nogal pünktlich zijn was ik er al om 8.15 en mocht ik plaatsnemen in de lobby, netjes in mijn TDV (= een mantelpakje)natuurlijk. Om 8.30 werd ik opgehaald en hebben we eerst ff wat papierwerk afgehandeld. Vervolgens kreeg ik van Herr Kellerman een rondleiding door het hotel, echt een mierenhoop, wat een personeel, en dat voor ‘maar’ 140 kamers. Maar wat voor kamers, daar kwam ik wel snel achter.

Na de rondleiding werd ik naar de Hausdame begeleid. Zij vertelde mij dat ik deze week bij de Minibar service ging werken, daarvoor had ik een speciaal ‘uniform’ nodig. Dus eerst ff naar de wasserij, daar hangen alle uniformen van alle afdelingen. Nou ik dus met die ‘wasdame’ mee, die liet mij een jurkje zien, ik schrok mij rot: ,,moest ik dat echt aan?” Nou ik passen, eerst had ik het jurkje achterste voren aan, dat zegt al genoeg over het model dacht ik zo! Ik durfde het pashokje bijna niet uit! Vervolgens werd mij het schortje en de kraag omgedaan. Het resultaat…. nou de foto spreekt voor zich! Gelukkig was ik niet de enige die er zo bij liep, ik moest samen met Aylin werken, een Oostenrijkse vakantiekracht. Onze taak: de minibars van alle kamers controleren, zonodig bijvullen en schone glazen neerzetten. Dus kar mee, witte handschoentjes aan, schone glazen mee, aanbellen, minibar roepen en vervolgens na ff gewacht te hebben de deur vóórzichtig openen. Met nadruk op voorzichtig, want soms is de kamer nog bezet en reageren mensen erg traag, wat tot gênante situaties kan leiden :). Één keer had ik aangebeld, een poos gewacht en vervolgens de deur open gedaan, kwam er een meneer blijkbaar nèt onder de douche vandaan en had de bel niet gehoord!Brr… Gelukkig had hij wel een handdoek om zich heen geslagen! Dus ik stamelde snel Entschuldigung en deed de deur snel weer dicht. Komt hij vervolgens aan de deur met zijn handdoek om te zeggen dat ik er met 20 minuutjes wel weer in kon. Ja ja het was al goed, ik wou het zo snel mogelijk vergeten!

Het hotel heeft 5 verdiepingen en ’s ochtends kijken we dan eerst welke sleutels al beneden zijn en welke kamers dus leeg zijn, aangezien we om 8.00 beginnen en er dan natuurlijk nog mensen zijn die slapen. Vanaf 10.00 kunnen we ook aanbellen zonder dat we gecheckt hebben of de sleutels beneden zijn. Er zijn twee personeelsliften, maar wij kunnen er maar één gebruiken aangezien de andere lift te klein is voor onze kar. We sjeesen zo aardig wat op en neer tussen de verschillende verdiepingen, en staan af en toe echt super lang te wachten tot we met onze kar de lift in kunnen. En elke keer als je instapt, Grüss Gott en ciao als je weg gaat. Echt elke keer als je collega’s tegen komt. Ik heb het gevoel dat ik de hele dag aan het Grüssen Gotten ben, echt waar! Maar goed, er hangt wel een vriendelijke sfeer zo.

Om 11.30 is het lunch pauze in de personeelskantine, een beetje zoals de counter (mensa) van mijn school, met dezelfde kwaliteit eten. Niet echt om over naar huis te schrijven, maar het is te eten. Elke dag is er één warme hoofdgerecht, vervolgens kun je nog soep, salade en broodjes meenemen. En iets waar de Oostenrijkers echt dol op zijn is gebak (als toetje)! Wat wel grappig is dat als je rond etenstijd in de lift stapt om naar de kantine te gaan, zegt iedereen Mahlzeit (eetsmakelijk). Maar dat zeggen ze ook als je nog niet aan het eten bent, of al gegeten hebt. Gewoon tussen 12.00 en 13.00 begroeten ze elkaar allemaal met Mahlzeit.

Om 16.30 zit mijn werkdag erop. Meestal zijn we wel eerder klaar, rond 15.30 maar we mogen pas om 16.30 weg. Vooral Frau Holzer is daar strikt in! En je moet ook vooral niet om 15.45 zeggen dat je al klaar bent en vragen of er nog wat anders gedaan moet worden (deden we de eerste dag), want het blijkt dat je dan de volgende dag grote kans heb dat je nog wat vervelende rotklusjes erbij moet doen. Nou ja dan maar nutteloos wachten!

Het leuke van deze week Minibar was dat ik alle kamers van het hotel nu gezien heb! Er zitten wel ‘aardige’ exemplaren bij! Volgende week verruil ik mijn groene jurkje voor een zwarte want dan ben ik Stubenmädchen (kamermeisje), oftewel poetsen. Daar zie ik wel een klein beetje tegen op, want ik weet dat het zwaar werk is. Maar nu eerst, lekker WEEKEND! Gister zijn we gezellig wezen stappen met z’n allen!

Bedankt voor al jullie reacties, echt super leuk om te lezen :)!

Liefs Renske